Vertrouwen is erg waardevol in professionele sferen. We willen graag ruimte om ons werk te kunnen doen en om daar ook beter in te worden. Daar hebben we vertrouwen van anderen voor nodig. Andersom gunnen we de mensen om ons heen dus ook dat vertrouwen. Managers sturen op autonomie. Collega’s laten elkaar hun eigen werk doen. De intentie is professioneel: geen bemoeienis en geen micromanagement.
Het gevaar is echter dat dit doorslaat naar een gebrek aan terugkoppeling. Geen vraag, geen bevestiging, eigenlijk helemaal geen reactie. Alleen stilte. Resultaten worden nog wel opgeleverd, maar het blijft onduidelijk wat er vervolgens mee gebeurt en welke waarde het nu heeft. Nu kan een drukke agenda natuurlijk al een uitdaging vormen op het snel en adequaat reageren op geleverd werk. Daarnaast zou men echter ook nog kunnen denken dat het juist wel prettig is dat een reactie uitblijft. Geen bericht betekent goed bericht. We vertrouwen elkaar immers toch?
Gebrek aan feedback voelt niet als vertrouwen, maar als afstand.
Wie geen feedback krijgt, gaat twijfelen aan richting en betekenis.
Was dit wat er gevraagd werd?
Wordt mijn bijdrage gezien?
Heeft het resultaat effect?
Als reactie uitblijft, ontstaat afstand. Op den duur verdwijnt zelfs de verbinding tussen mensen. De manager die de motivatie hoopt te verhogen door in te zetten op autonomie, bereikt het tegenovergestelde. Verbondenheid is een net zo kritieke bouwsteen voor motivatie.
Feedback hoort bij samenwerken
Net even tekortschieten in het geven van feedback is niet alleen iets dat managers overkomt. Ook collega’s en interne klanten dragen eraan bij. Uit respect of voorzichtigheid kan men zich terughoudend opstellen. Maar dat is niet wat vertrouwen zou moeten opleveren. Als niemand iets zegt, ontstaat het gevoel dat het toch niets uitmaakt. De balans tussen ruimte geven en betrokken blijven is erg belangrijk binnen teams. Wanneer feedback geven geen vaste gewoonte is, gaat dat ten koste van de teamcohesie.
Vertrouwen vraagt contact
Vertrouwen geeft autonomie. Feedback geeft verbondenheid. Een kort gesprek, een observatie, een vraag, het maakt zichtbaar dat werk ertoe doet. Dat jij ertoe doet.
Autonomie is zinvol als erkenning volgt. Pas dan komt samenwerking tot leven.